دوره 12، شماره 1 - ( 12-1403 )
جلد 12 شماره 1 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shamsaei M, Maleki A. Investigating the Effect of Spiritual Health and Spiritual Intelligence on the Quality of Life in Medical Students of Shiraz University of Medical Sciences. Health Spiritual Med Ethics 2025; 12 (1)
URL: http://jhsme.muq.ac.ir/article-1-606-fa.html
URL: http://jhsme.muq.ac.ir/article-1-606-fa.html
شمسایی مریم، ملکی علیرضا. بررسی تأثیر سلامت معنوی و هوش معنوی بر کیفیت زندگی در دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز. Health, Spirituality and Medical Ethics. 1403; 12 (1)
مریم شمسایی* 
1، علیرضا ملکی2
1، علیرضا ملکی2
1- دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز-دانشکده پزشکی-ساختمان شماره 3-طبقه 7- گروه معارف اسلامی ، Shamsaie2008@yahoo.com
2- دکترای پزشکی-دانشکده پزشکی- دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز-دانشکده پزشکی-دانشگاه علوم پزشکی شیراز
2- دکترای پزشکی-دانشکده پزشکی- دانشگاه علوم پزشکی شیراز، شیراز-دانشکده پزشکی-دانشگاه علوم پزشکی شیراز
چکیده: (421 مشاهده)
زمینه و هدف: هوش معنوی ساختاری شناختی-انگیزشی دارد و یکی از انواع هوش‌های چندگانه است. سلامت معنوی نیز که در قرآن کریم از آن به قلب سلیم و نفس مطمئنه یاد میشود حالتی از نفس است و مهم ترین مبانی آن خداشناسی، انسان شناسی و معادشناسی است. شناخت صحیح و به کارگرفتن این مبانی موجب رفتار درست و هدفمند در زندگی و سلامت معنوی میشود. این مطالعه با هدف تعیین رابطه بین سلامت معنوی و هوش معنوی با کیفیت زندگی در دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام گرفت.
مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی با روش توصیفی تحلیلی، 108 دانشجوی علوم پایه، 54 دانشجوی فیزیوپاتولوژی و 188 دانشجوی بالینی رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال 1403 مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور جمع آوری داده ها ازچند پرسشنامه که شامل پرسشنامه سلامت معنوی فرهنگستان علوم پزشکی، هوش معنوی هیلدبرانت و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت استفاده شده است.
یافته ها: در این پژوهش350 دانشجو مورد بررسی قرار گرفتند که 173 نفر (49.4%) از آنان زن و 177 نفر (50.6%) از آنان مرد بودند. میانگین سنی جمعیت مورد مطالعه نیز 2.89±23.22 بود. میانگین سلامت معنوی شرکت کنندگان در محدوده متوسط و میانگین هوش معنوی شرکت کنندگان در محدوده بالا قرار داشت. سطح سلامت معنوی و هوش معنوی با هیچ یک از متغیرهای دموگرافیک به جز بیماری روانپزشکی زمینه ای ارتباط معنادار آماری نداشت. میانگین نمره کیفیت زندگی جمعیت مورد مطالعه پس از استاندارد سازی در محدوده 0-100 برابر با 46.18 بود که نزدیک به حد متوسط بود. وضعیت کیفیت زندگی با متغیر بیمای زمینه ای روانپزشکی ارتباط معنادار آماری داشت و با سایر متغیرهای دموگرافیک رابطه معنادار آماری نداشت. وضعیت کیفیت زندگی با سطح سلامت معنوی و هوش معنوی رابطه معنادار آماری داشت به گونه ای که بالاترین کیفیت زندگی مربوط به دسته دارای سطح سلامت معنوی بالا و هوش معنوی بالا بود و کیفیت زندگی پایین، بالاترین شیوع را در دسته دارای سطح سلامت معنوی پایین و هوش معنوی پایین به خود اختصاص داده بود.
نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که بین سلامت معنوی، هوش معنوی و کیفیت زندگی در دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز رابطه معناداری وجود دارد. بنابراین ارتقای سلامت معنوی و هوش معنوی را می توان یکی از رویکردهای افزایش کیفیت زندگی در جمعیت دانشجویی دانست.
مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی با روش توصیفی تحلیلی، 108 دانشجوی علوم پایه، 54 دانشجوی فیزیوپاتولوژی و 188 دانشجوی بالینی رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در سال 1403 مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور جمع آوری داده ها ازچند پرسشنامه که شامل پرسشنامه سلامت معنوی فرهنگستان علوم پزشکی، هوش معنوی هیلدبرانت و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت استفاده شده است.
یافته ها: در این پژوهش350 دانشجو مورد بررسی قرار گرفتند که 173 نفر (49.4%) از آنان زن و 177 نفر (50.6%) از آنان مرد بودند. میانگین سنی جمعیت مورد مطالعه نیز 2.89±23.22 بود. میانگین سلامت معنوی شرکت کنندگان در محدوده متوسط و میانگین هوش معنوی شرکت کنندگان در محدوده بالا قرار داشت. سطح سلامت معنوی و هوش معنوی با هیچ یک از متغیرهای دموگرافیک به جز بیماری روانپزشکی زمینه ای ارتباط معنادار آماری نداشت. میانگین نمره کیفیت زندگی جمعیت مورد مطالعه پس از استاندارد سازی در محدوده 0-100 برابر با 46.18 بود که نزدیک به حد متوسط بود. وضعیت کیفیت زندگی با متغیر بیمای زمینه ای روانپزشکی ارتباط معنادار آماری داشت و با سایر متغیرهای دموگرافیک رابطه معنادار آماری نداشت. وضعیت کیفیت زندگی با سطح سلامت معنوی و هوش معنوی رابطه معنادار آماری داشت به گونه ای که بالاترین کیفیت زندگی مربوط به دسته دارای سطح سلامت معنوی بالا و هوش معنوی بالا بود و کیفیت زندگی پایین، بالاترین شیوع را در دسته دارای سطح سلامت معنوی پایین و هوش معنوی پایین به خود اختصاص داده بود.
نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که بین سلامت معنوی، هوش معنوی و کیفیت زندگی در دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز رابطه معناداری وجود دارد. بنابراین ارتقای سلامت معنوی و هوش معنوی را می توان یکی از رویکردهای افزایش کیفیت زندگی در جمعیت دانشجویی دانست.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |